Күйі бар,
Қамыққандай, қайғырғандай.
Хас қыран қанатынан қайрылғандай.
Құлазып құла түзде қалған жаны,
Қызықтың барлығынан айрылғандай.
Көрді ол –
Көрге тыққан аштықты да,
Көрді ол –
Қан қақсатқан қастықты да.
Жұтынып –
Жанарына жас үйіріп,
Тұтығып –
Тамағына тас тықса да.
Серпіліп тал бойынан барлық күмән,
Үйінде отыра алмас қалғып қыран.
Өлуге азаттықтың ақ жолында,
Серт беріп өзіне-өзі жарлық қылған.
Сезініп дүние сырын жаныменен,
Шарпыды тар кеудесін жалын – өлең.
Баяндап «Қызыл аттың» хикаясын,
Жыр жазды –
Жүрегінің қаныменен.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ