Аман-сау қайтып келсе,
Қайта қамап,
Азаптап –
Ақырында атып еді.
Үдетіп,
Бойда дертті меңдеткелі,
Уақыт жан жарасын емдетпеді.
Патшаның жанұясын,
Жаһаннамға,
Жөнелтті Голощекин жендеттері.
Мерт болып, елдің қамын жеген ердің,
Құзғынға толған кезі төбелердің.
Жіберген Бас жендетті басшы қылып,
Соры бар Қазақстан деген елдің.
Халықпыз қайғысы мен шері бөлек,
Ойрандап лаң салып төріме кеп.
Оларға –
Ұлтыңнан да,
Жұртыңнан да,
Қазақтың ұлан-байтақ жері керек.
Сәкеннің сол күндерде сәні кетті,
Жылаған жүрегі – мұң,
Жаны – кекті.
Тағдырдың тас маңдайға бұйыртқаны,
Таңбасын тарихыма салып өтті.
«Қу жақпен» Сәкен сөзі жараспады,
Айтса да, хал-жағдайға қараспады.
Қуылып қайда барса қызметтен,
Бәрінен барған жердің аластады.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ