Кешкілік қоналқалап қыздың үйін,
Білуге барып еді жайы-күйін.
Еріксіз шалға қосып,
Еңіретіп,
Байлауы отыр екен болып қиын.
Сәкенде дәт қалмады қызды керіп,
Ғажайып қандай әсем ізгі көрік.
Бұл қыздың бағын байлау үлкен қылмыс,
Күніне мыңды алсаң да, жүзді беріп.
Айрылып қалу күнә,
Мына қыздан.
Ғажайып ертегідей, шын аңыздан.
Тәкаппар қыз да бірақ сыр бермеді,
Аспады жалғыз сөзден – «сұраңыздан».
Сәкен де қыздың жайын сұрап білді,
Уәжді айтқанына құлақ түрді.
Жарасар кербез десең, керім десең,
Әр сөзі көкейіне ұнап тұрды.
Сонан соң Сәкен айтты:
– Жолыңды оңда,
Еретін шал соңына сорың бар ма?
Біраз күн Бурабайда аялдаймыз,
Сонан соң алып кетем – Орынборға.
Оқисың Орынборда білім алып,
Кеудеңе керегіңді іліп алып.
Азбайсың,
Адаспайсың,
Жүрген болсаң –
Ағаңның мына мендей тілін алып.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ