Торғайдың сеңдей толқып қалың елі,
Шығарып келе жатыр тағы нені?!
Біреулер қасақана: «Мұның бәрін
Бүлдірген Әбдіғапар жағы!» – деді.
Бұл қазақ мұндай кезде «мырза» тіпті,
Көрсетпей қалай бірін құр жатыпты?!
«Алашты» айыпты ғып қою үшін
Кіналап шыға келді Міржақыпты.
Әліби басын тағы ала қашып,
«Бұл іске жатпаймын, – деп, – араласып».
Дүрліккен елдің іші басылғанша,
Кетіпті Орынборға – қалаға асып.
Жауласып бірін-бірі кінәлі ғып,
Жан-жақтан Дуан жаққа шұбады жұрт.
Бүлінді қалың елдің тұтастығы
Ағайын арасына сына кіріп.
Сездіріп сезімінің нәрі аздығын,
Кешегі күйкентайлар қораз бүгін.
Біреулер екі жақтан «пайда» таппақ,
Қоздырып арғын-қыпшақ араздығын.
Ұстатып бір-бірінің жанын қыстап,
Бір сыр бар аржағында мәнін ұқсақ.
Әдейі кейбіреулер араласты,
Арасын ірітуге қалың қыпшақ.
Бірікпей бас қосса да, «сыиаз» болып.
Халықтың қиналғандай күйі аз болып.
Арасы Амангелді – Әбдіғапар
Бөлінді Бегімбет пен Нияз болып.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ