Кейкі айтты:
– Келіп пе едің бағындыра,
Білмеймін қызылыңды, ағыңды да!
Жер жүзін шарлағанда бар көргенің,
Біз болып – осы арадан табылды ма?!
Кейкінің шарт түйіліп қас-қабағы:
– Бар мұнда әңгіменің басқа жағы.
Елімді, ауылымды қырған орыс
Қалайша енді бізге дос болады?
Әліби түсіндіріп қысқа жайды,
Өзінше қос батырды қысталайды:
– Жауларың – ақ әскері, қызылдар – дос,
Ол орыс бұл орысқа ұқсамайды!
– Ешкімді көндірмейсің қара күштеп,
Ойың бар бәріне де ара түспек.
Мен үшін, – деді Кейкі, – көрінеді
Кездескен сары орыстың – бәрі орыс боп!
Жүрмейді саясатың маған бұл тек,
Отырсың бір шындықтың бетін бүркеп! –
Кейкіні ашу кернеп кетті шығып,
Қамшысын екі бүктеп, бір-ақ сілтеп.
***
Қашаннан қызыл қанды аңсап өткен,
Ұр да жық – ұран тілін мансап еткен
Өзінің өлер күнін білмейді екен,
Бәленің бәрін білген бәлшебектер.
Биліктің төбесінде тұрып алып,
Кейбіреу қарсыласса қырына алып.
Бөледі руыңа, жүзіңе де,
Қазақтың осал жерін біліп алып.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ