Сөзіне құлақ аспай ағындаған,
Кейкі ғой бұра тартып бағынбаған:
– Кедей ғой Ахмет те, Міржақып та,
Мүше ғып Алаш қалай қабылдаған?
Дегенде, бір мүдіріп Әлібиің,
Не дерін білмей қалды, – Ондай ұйым
Тарайды көп ұзамай, – деді-дағы,
Өзінің айта берді көңіл-күйін.
Жайы бар өз дегенін жиі ұқтырмақ,
Бәрінен өзі ғана биік тұрмақ.
Әсерлі Әлібидің әңгімесін
Қалыпты Амангелді ұйып тыңдап.
Шамасы соның жолын таңдап отыр,
Әліби онан сайын толғап отыр.
Ақылдың таразысын тартып қойып,
Байқадам әрбір сөзді аңдап отыр.
– Қайттым мен Лениннің жүзін көріп,
Қаласаң қолдарыңа тізім беріп,
Біз енді ақ емеспіз, болашақта,
Күрессек, күресеміз қызыл болып!
Қолымда билігім бар – қызыл мандат, –
Дегенде, Әлібидің жүзін барлап,
Жаратпай Кейкі батыр бір қарады:
– Турасын айтшы, нең бар бізден алмақ?!
– Алмағым, – деді Әліби, – соңыма еріп,
Қос мерген боласыңдар маған серік.
«Военком», Амангелді, сен боласың,
Ал, Кейкі, уәде қыл, қолың беріп!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ