Қалың ағаш ішінде,
Қалың қарды паналап,
Бар айласын асырып,
Бір құдайға бас ұрып,
Кейкі жатты жасырын.
Бір жағында Жағыпар,
Бір жағында Өмені.
Бәрін байқап бұлар тұр –
Тургеневтің әскері
Түре қуып келеді.
Дұшпан жақтың бір тобы,
Жақын келді сырғытып.
Қалың қолы Кейкінің
Жар астында тұр күтіп.
Жағалауы өзеннің
Дөңгеленген доғадан.
Үңірейіп Үрпек тұр
Аждаһаның аузындай.
Келіп қалған қас жауды
Жұтатындай қылғытып.
Тургеневтің әскері
Жердің жайын ұққан ба?
Келе сала килікті
Қар жамылған көп талға.
Тал ішіне кірген соң,
Тоғытылған қойлардай
Күмп-күмп берді тік жарға.
Шегінерге шама жоқ
Байқап қалып шыққанға.
Құптауымен Кейкінің
Өмен менен Жағыпар
Дұшпандарды сұлатты
Тұрып алып қапталда.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ