Сұрасып амандығын, мал-жанына,
Талайдың көңіл бөлді хал-жайына.
Жаратпай Әбдіқапар қарап қойды,
Қара сұр Қарабайдың Әлжанына.
Біраз жай осы арада шешілмекке,
Серттесіп, өлшеп-пісіп, кесілмекке.
Қасынан Амангелді қосын тігіп,
Келіпті Бектепберген, Көшімбек те.
Қанатын қағып кейде еркін құстай,
Қырандай маңғаз қарап, аспай-саспай.
Шырайлы шымыр тұлға мына кісі,
Кейкінің қасындағы Ер Қылышбай.
Ақындар бір сілтесе тым ұзаққа,
Шабады, кім шығарар мұны жоққа.
Қиссасын қырық үзіп айтқан шығар,
Уақтың Жұмабайы күн ұзаққа.
Өнердің шалқығандай шабыт айы,
Ақынның көрген емес бағы тайып.
Шырқайды ол аз десең таңға дейін,
Тұрлығұл Нұртазаның Әбіқайы.
Талмайды сайраса да бір таңға олар,
Қосылып ән шырқаса жұрт таңғалар.
Он үшке толған биыл екеуі де,
Қос шәкірт Ахметхан, Нұрхан да бар.
Шарлады асқақ әуен алыс қырды,
Айтыспен ақындарды жарыстырды.
Ұяңдау жас жігітті Амангелді:
– Мұнымыз Сәт ақын! – деп таныстырды.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ