Қала алмай Әбдіқапар бұғып төмен,
Қарады бұл қимылға күдікпенен.
Халықты патша заңы баяғыдан,
Айдаған қойдай қылып шыбықпенен.
Болып тұр мына заң да соның бірі,
Айтпаса кетер емес көңіл кірі.
Белгілі жалынсаң да жалбарынып,
Бәрібір болмайтыны жеңілдігі.
Сондықтан бір-ақ амал – қарсы күрес,
Жалынба, ата жауға жат та тірес!
Арман не, шыбын жанды қисаң-дағы.
Сол болар Азаттыққа қосқан үлес.
Күтетін заман емес қызық думан,
Айрылмай қолға ұстаған шұбар тудан.
Асығыс Әбдіқапар ақылдасты,
Ел-жұрттың басын қосып туыс-туған.
Болған соң жаны жақын дос көргенді,
Шақырды алдыменен қос мергенді.
– Қоятын күн бар ма екен, қайран дүние-ай,
Орыстың қаруынан сескенгенді!
Осы оймен хабар салып Қарсақпайға.
Құпия хат жіберді жүрмей жайға.
Доғалдан орынын да дайындады,
Жасауға шиті мылтық, садақ, найза.
Ағасы Амангелді Бектепберген,
Жасынан ұсталықты ептеп көрген
Жан-жақтан қол көмегі болар болса,
Жері жоқ күш-қайратын шектеп көрген.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ