Сол кезде мұны естіп, мұны білген,
Кейкіні аңыз қылып айтып жүрген.
Әзілдеп атысса да, шабысса да,
Құрдасқа не жетеді ойнап-күлген.
Кейкінің құрдасына барған күні,
Мына жай шынымен-ақ таңқалдырды.
Оқ жұлып тақиясын ұшырғанда,
Есімнің аман-есен қалғандығы…
***
Атақты Жыланшықтың жағасында,
Ақкөлдің тасып құяр сағасында.
Айтады кейбір «білгіш» болжампаздар,
Кейкіні туыпты деп тап осында.
Әкесі момын адам малын баққан,
Момындар қай кезде де жұртқа жаққан.
Шешесі о да момын – көнбіс әйел,
Көтеріп құрсағынан бес ұл тапқан.
Олары – Оспан, Қосжан, Омар, Шұбар,
Тентегі ішіндегі Кейкі шығар.
Кейкіге талғағанда байғұс ана
Қасқырдың жүрегіне болған құмар.
Шешесі секем алып бірдемеден,
– Бұл бала сірә, тегін болмас, – деген.
Білген соң әйелінің жеріктігін,
Көкембай қасқыр аулап, соны жеген.
Кейкіні туған дейді қарлы қыста,
Сары аяз сақылдаған зәрлі қыста.
Соққанда екі жұма долы боран,
Үйінен шыға алмаған ешкім тысқа.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ