Оларды бола қоймас ірі деуге,
Болады ірілердің бірі деуге.
Болғанда бірі бауыр, бірі бүйрек,
Бірі бас болған кезде, бірі кеуде.
Екеуі ажырамас тіл мен жақтай,
Қарайды кезіккенге кірпік қақпай.
Әнеки ілулі тұр алтын жамбы,
Жамбыны кім атады – бұлар атпай.
Атыстан басқалар да қалысқан жоқ,
Әркім-ақ өз әлінше намыстанбақ.
Шал да жүр, жас жігіт те, бала да жүр,
Атады бірі көздеп, бірі толғап.
Бәрі де әуреленді тигізе алмай,
Жамбыға садақ оғын шүйгізе алмай.
Кейбірі ызаланып, күйіп-пісіп,
Бойдағы күш-жігерді сыйғыза алмай.
Атады бірі – жатып, бірі – тұрып,
Шегініп, енді ілгері бірі жүріп.
Кейбірі құшырланып, құштарланып,
Кейбірі тымырайып, тыжырынып.
Жамбыға оғы тисе бақ қонады,
Тимесе көңілге дерт, дақ болады.
Кейбірі өле жаздап кіжінеді,
Жамбыға тие жаздап атқан оғы.
Атылды қанжығада бір оқ қалмай.
Бәрі де атып болды жырақ қалмай.
Кейбірі көңілімен, көзіменен,
Жамбыны жалп еткізіп құлатқандай.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ