Бәйбіше өзі ажарлы, өзі пысық,
Қояды кең күбісін пісіп-пісіп.
Өзінің достарымен Кейкі батыр
Бір байдың үйінде отыр қымыз ішіп.
Демейді кім келсе де «бұл кім» еді,
Бәйбіше аш күзендей бүгіледі.
Құйылған қымыз толы кәрлен кесе
Кідірмей қолдан-қолға жүгіреді.
Ақ қымыз ақ табақта сапырылып,
Кейкіге жатыр жұрты жапырылып.
Қасында Ақжан сұлу өзі отырса,
Басқадан өтер емес батыр үміт.
Ақ үйдің ашып қойып қаусырмасын,
Көргендер бір-біріне қауқылдасып.
Кейкі де дос-жаранмен қалды бір сәт
Сырласып, сұхбаттасып, мауқын басып.
Қажасып, қалжыңдасып достарымен,
Көтеріп көңілдерін ас дәмімен.
Кейкі де осы тойда қунап қалды,
Жуысып, жолығысып жас-кәрімен.
Гулесіп бірін-бірі тойда мақтап,
Жайы жоқ жарамсақ боп байға жақпақ.
Көрмеген көптен бері дос-жарандар,
Кейкіден кетер емес айналақтап.
Әуелден әзілі аз да, сөзге сараң,
Шынында біздің Кейкең өзгеше адам.
Көтеріп бесатарын ұмтылады.
Дегендей: «табан асты тезге салам!»
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ