Осылай күндер өтті, айлар өтті,
Жаз-дағы өте шықты майда лепті.
Үйінен атасының жолықтырды,
Кейкіні деп жүргендер «қайда кетті?!»
Кейкі енді атасының ауылында,
Ақжан қыз айдай сұлу бауырында
Аралап ауыл-елді жүрді біраз
Қалдырмай қызық-думан, сауығын да.
***
Оқушым, демеңіздер қашан, қай күн?!
Біреуі ол Торғайдағы ірі байдың.
Қам жасап ас бермекке жатыр бүгін
Атақты Рахметі Шашамбайдың.
Әркімнің бұл тірлікте амалы бар,
Аз емес ақылдылар, саналылар.
Көрінген әкесіне ас бермейді,
Байдың да жомарты бар, сараңы бар.
Өмірде көгермейді қашып, бұққан,
Адал жан кенде болмас бақыт, құттан.
Біреуге алғаны бар, бергені бар,
Рахмет жомарттықпен аты шыққан.
Батырға нағыз ұқсас кейпі мүлде,
Бәрі бар ішетінің, жейтінің де.
«Ұры» ғып біраз уақыт баптап көрген,
Бір кезде Амангелді, Кейкіні де.
«Оқ жонар, – деген сөз бар, – ата көрген»,
Дәм-тұзын туған жердің тата берген
«Алдыңнан жарылқасын, ерлерім!» деп,
Шашамбай екеуіне бата берген.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ