Кісіге кім сенеді заты бөтен,
Қу «кірме» қай кезде де жатық екен.
Ашығын айтар болсам ащы сөздің,
Махамбет Фатимамен «жақын» екен.
Бұл бір жай,
Бүгін емес, біраздан-ды,
Сұмдықтан бізге талай сірә, із қалды.
Айтарым:
Басын алып,
Басындырмай
Біржола құрту керек
Бұл азғанды!
Содырдың қорқушы едім саяғынан,
Бұл бәле келіп қалған қаяғынан.
Естуші ем,
Әсте сенбей жүруші едім,
Білсем де
Бұл сұмдықты баяғыдан.
Жалғанның атар таңын,
Батар күнін
Зар қылып,
Көрсет ісін қаһарлының!
«Татар бар деген жерде – қатер бар» деп,
Фатима танытты ақыр татарлығын.
Бір болып қуанышың, шаттығың да,
Алаңсыз думандатып жаттың құмда.
Кім артық өз жарыңнан,
Өз жаныңнан –
Мәселе, Фатиманың жаттығында.
Жегіздің жемес асын, татпас дәмін,
Онсыз бір болатындай атпас таңың.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ