Заман да, заман, заман-ай,
Заманым болды лайлы.
Қалың тұман,
Қатыгез
Тұмшалап тұр
Күн-Айды.
Дүр-дүр етіп
Дүние.
Дір-дір етіп
Қара жер,
Қамығатын сыңайлы.
Тас-талқан боп бұзылды
Табиғатым шырайлы.
Бастау алған
Бәйтерек
Терең тартып тамырын,
Түбінде –
Түбін күрт кесіп,
Дүр сілкінтіп
Дүниені,
Дүңк етіп,
Бір күн құлайды.
Бассыз қалған халықтың,
Басқаменен ісі жоқ,
Басқаратын кісі жоқ.
Батыл айтар күші жоқ.
Батыр болып туса да,
Ақын болып туса да,
Ақ найзасын тот басып,
Қызыл тілін шоқ басып,
Медет қылған жанына
Жалғыз ғана Құдайды.
Тәулігіне төрт рет,
Тәңіріге тәу етіп,
Басын иіп сәждеге,
Амандығын Елінің
Бір Алладан сұрайды!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ