Ақыры арызданып,
Қарызданып,
Жүрегі Ақ патшадан шайлығады.
Сол еді Ақ патшаңа керегі де,
Батырып ұстау керек тереңіне,
Батыры,
Ақыны да өз қолында,
Күн санап кірбің түссе ел өңіне.
Бұл елдің пайдалы емес бай болғаны,
Оқуы аз,
Өнері кем – жай болғаны.
Ұнайды о бастан-ақ төрелерге,
Халықтың қайыршыға айналғаны.
Әйтпесе,
Батыр шығып баса-көктеп,
Ақыны оны тағы қошеметтеп.
Төренің төбесінен жай түсіріп,
Қолынан келгендерін жасап өтпек.
Жәңгір хан –
Тумысынан киелі еді.
Халқымен жұмысы да жүйелі еді.
Қазақты алдарқатып азын-аулақ,
Түбінде Ақ патшаға сүйенеді.
Ақ патша бірде олай,
Бірде бұлай,
Бой тартып,
Кейде қашып,
Кейде құлай.
Там-тұмдап,
Қызықтырып жем тастайды,
Қисайған кем-кемтігін жөндеп ұдай.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ