Ал, Махамбет, бар болсаң,
Алғаусыз қара нар болсаң,
Ақ жүректің зарымен,
Ақ қылыштың қанымен
Ақ қағазға жаз бер –
Арманды ердің дастанын!
Айы оңынан толғанда,
Айналаны шолғанда,
Берен мылтық ұстаса
Бетіне келер жан бар ма?
Айқасқа шықты Исатай,
Арыстандай ақырып,
Әруағын шақырып,
Қолында найза шашақты,
Жанына жиып жасақты.
Жасанған жауын жапырып,
Арыстандай ақырып,
Күлкісіз күнді өткеріп,
Ұйқысыз таңды атырып,
Соңына ерген халқының,
Сойылын соғып,
Сойы боп,
Жақсылығын асырып,
Жамандығын жасырып,
Қарсы келген дұшпанның
Қайтатын еді-ау
Хас сабаз –
Қарасын әбден батырып!
Патша,
Ханға беріспей,
Уәзіріне уанбай,
Уәжіне келіспей.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ