Міне алмадым алаға,
Шыға алмадым далаға.
Ұшынған мынау
Замана –
Ұшырадым жалаға.
Алаң болып күн өтті,
Алдымдағы ағаға,
Артымдағы балаға.
Еділ – Жайық арасы,
Елім кетті бөлініп,
Тоқсан тоғыз тарауға,
Сексен сегіз салаға.
Бойым сыймай бұлаға,
Миым сыймай санаға.
Ханның көрдім қаһарын
Қарасам деп қараға.
Шипа болар ем бар ма
Жанымдағы жараға.
Ұлық біткен ылыққан,
Ынсабы жоқ параға.
Ойда жоқта –
Опынып,
Отқа түсіп
Отырмын –
Орынбор деген қалада!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ