Қыз қуып,
Қызық қуып,
Думандатып –
Даңқы да,
Дақпырты да қатар жеткен.
Дос еді – арасынан қыл өтпестей,
Көңілдің қылауы жоқ – кірлетпестей.
Мылтығын бір-біріне ұмсынғанда,
Сенісіп,
Жүректері дір етпестей.
Бөлінбей қараға да,
Төреге де.
Жатсынбай жаңаға да,
Көнеге де.
Тартатын безілдетіп,
Кезек-кезек –
Қобызды іліп қойған керегеге.
Сағынса бірін-бірі тосып алып,
Сонда да осы қауым, осы халық.
Үшеуі аңға бірдей аттанатын,
Қасына Исатайды қосып алып.
Не жетер өлең айтып, ән білгенге,
Жадырап тоят табар – жан күлгенде.
Беделі Исатайдың
Бір кем емес
Халқына
Хан баласы Жәңгірден де.
Жәңгірдің жаттығы жоқ,
Жаны – жайсаң.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ