Өлөң [аңқып өсуші жаратылыс, жұпар шөп; Өсімдік Дүниесі; Қош я аңқыр Сөз, гармония-Сөз (высокая поэзия);
Жұпар Тұлғаларға (ең бастысы – Ақын) тән Сөздердің я
Ойлардың жұ- пар үйлесімі; Періште-Сөз, Тәңір-Сөз,..]. Бұл
терминнің түп- нұсқасы – көнедегі «Ал Өн» (Ақ Жұмақ Күн;
Жұмақ Күннің Құдай Ұл-Рухы; Жұпар Ұл-Құдайдың Жердегі
өкіл-елшісі) атауы. Оның «молния», «алтын», «латын»,
«Платон», «Апла- тон», «Елена», «Лена», «Луна»
түрлерінде басталып беретін көптеген бүлінгі һәм құбылғы
үлгілерінің ең бастысы – «Апол- лон» (а+п+Олл Он»).