Бұлтсыз күндей жайып тастап жанымды,
Ту ғып ұстап адамшылық арымды,
Арманым жоқ көкірегімді кең ашып,
Туған елге тарту етсем барымды.
Кең даланың кезіп еспе құмдарын,
Қыран болып қанат қақса жырларым.
Асқар таудың, айдын шалқар көлдердің
Жүрегіме сыйғыза алсам сырларын.
Сахараның сайран салып желіндей,
Жанартаудың жалын атып лебіндей,
Ұшса жырым жазғытұры будақтап
Туған жердің алып жатқан деміндей.
Армансыз боп онда өмірден өтер ем,
Үмітімнің жұлдызына жетер ем.
Туған жердің топырағын шөлдетпес
Өлеңімнен өзен жасап кетер ем.
Сырбай Мәуленов