Көкшетауға бара жатқанда, жол бойындағы бір төбеден өте бергенде:
–Мына төбенің аты Қыземшек!
Қазақ ат қоюға шебер ғой!
Қалай дәл қойған!–дейді Баянғали рөлде келе жатқан жас музыкант Мейрам Тәлімұлына.
–Кәне? Кәне!? Керемет!–деп, Мейрамқызыға қарап,мойнын бұрып, ұмтылып-ұмтылып қойса керек. Сонда ақын әзілдеп:
Қыземшекті көргенде қыз-қыз қайнап,
Жөнелдің мәшинәңді жүзбен айдап,
Сіздей кезде біздер де шырқағанбыз,
Түлкіні қарға аунатып, мұзбен ойнап,
Қол жетпеске мойныңды созамын деп,
Жолдан шығып кетпегін сорың қайнап! –деген екен.
Б.Әлімжанов