Бірде ашық, бірде бұлың күз күні еді,
Тозыпты түгі түсіп түз кілемі.
Өрістен тойып қайтқан торпақтардай,
Өкпек жел шөмелені сүзгіледі.
Жабысып күздің соңғы бір гүліне,
Шегіртке шырылдайды мың бүліне.
Міндетін бітірген күн құлай кетті,
Шеткі бір нар маяны үңгіді де.
Маялар шынымен-ақ нарға ұқсай ма,
Қимылсыз қозғалады арғы сайда,
Бірінің қуысынан көрінді әне,
Ұйқысын қандырып ап сарғыш Ай да.
Шабындық. Күз. Кешкілік… мұнар қандай.
Табиғат көрмесіне шығарғандай.
Маялар арасында сүт иісін
Жұтып тұрғым келеді-ау құмар қанбай!..
Сәкен Иманасов