Табиғат артық, кем етіп
Беріпті бізге ой бөліп,
Тіл берген соң тең етіп,
Бәріміз де сөйледік.
Қос-қостан бізге көз бітті,
Бір-бірден жүрек дүрсілдеп.
Біреуді ер, біреуді ез ғыпты,
Өз құнын біліп жүрсін деп.
Біреуге дарын беріпті,
Біреуге қарын сыйлапты,
Біреуге бәрін беріпті,
Біреуге түк те қимапты.
Біреуді бойға қарық қып,
Қойыпты ойдан жұрдай ғып.
Біреуді бойдан жұрдай ғып,
Данышпан етті жарықтық.
Биік бол көкпен таласқан,
– Керегің болсын, керегің.
Жеміссіз зәулім ағаштан,
Гүлдерді биік көремін.
Сәкен Иманасов