Жоғалды жібек орамал,
Бұлқынған бұлақ басында.
Қыз тұрды зілсіз: «Ағалар,
Алсаңдар бер»,-деп қасында.
Жекелеп келіп сұрар деп,
Қиығын көздің тастадық.
Жел айдап кеткен шығар деп,
Әзілге бір сәт бастадық.
Қиылтып қойған қай көрім,
Қызарып тұрды-ау алма бет.
Шын алған болсаң қайтейін,
Бермеске шара қалмап ед.
Жалт етті аппақ шағала,
«Басқа ермек мұнан жоқ па», -деп.
Ойнай да білмес ағаға,
Шынымен кетті өкпелеп.
Келбетке керім сай тұлға,
Тағы бір барып көріңдер,
Ойнаған болсаң
Айтыңдар,
Алғаның қайтып беріңдер.
Қази Данабаев