Опындырып
Өркен жаяр өрімді,
Күрсіндіріп
Күн шуақты көңілді.
Көріп, біліп,
Бұл дәуреннің қызығын,
Жалған деуге,
Хақың бар ма өмірді!?
Жеткізгенше
Тағдыр, уақыт сызығын,
Бұзбай сөйле
Ата сөздің түзігін.
Алдамшы деп қақсай бермей,
Рұқсат бер,
Көрсін жастар
Бұл пәнидің қызығын!
Өтесің-ау өмір деп,
Ағызбай көздің сорасын.
Көңілге жайлы, іздеп көр,
Қонымды сөздің сарасын.
Күйдірмек болған күйелеп
Елеме ездің табасын.
Қадірің білмес тобырдың,
Қайтесің төмен санасын.
Б. Әлімжанов