Әрқилы жолмен келер әркім таққа,
Ел үшін біреу сорға, біреу баққа,
Қазақтан патша солдат алған кезде
Жәкежан болыс бопты Алтай жақта.
Бастады июнь жарлығы дүрбелеңді,
Кескілеп карательдер көнбегенді,
Тағдыры тамырымен жұлынған ел
Қаңбақтай жел айдаған дөңгеленді.
Құлынын шырқыратып құрықтарда
Тығындап жылыжұмсақ ұлықтарға,
Бай, бағлан өз баласын алып қалып,
Кедейді байлап берген суық қолға.
Аспаны алты Алаштың бұлттаныпты,
Жәкежан ел қайғысын мықтап ұқты.
Ұлыққа бес жүз жылқы матап беріп,
Тажалдан боздақтарды құтқарыпты.
Қазақта өткен талай аяулы адам,
Оларды қиналған ел саялаған.
Жұрт үшін жаннан кешкен жақсыларай,
Байлығын өз халқынан аямаған!
Жері жоқ кісілікті аласартқан,
Өнеге Жәкежандай дана қарттан,
Бүгінгі көке жандар кімге тұлға
Шетелге бес байталға бала сатқан!