«Отым әлі
Жанып тұр ғой көзімде,
Ойым анық,
Ағып тұр ғой сөзім де»
Деп жүрсек те,
Керек екен емхана
Алпысқа кеп,
Ата болған кезіңде.
Дәрігер қыз
Әпәдемі
Әдепті,
Сұрақтарын
Қойып жатыр қажетті,
Сезіледі
Жанашырлық жылуы,
Күлкісімен
Көңілімді жаз етті.
Көзді тартып
Дара гүлдей шыңдағы,
Бала күнгі
Бәйшешектей қырдағы,
Ақ халатты,
Ай келбетті
Ақ ерке
Мейірлене
Менің сөзім тыңдады.
Секілді бір
Сағым буған таңғы үміт,
Сезіліп тұр
Ізгі жанға тән қылық.
Жанарынан
Жанға сәуле құйылып,
Әрбір сөзін
Айтады екен дәмді ғып.
Толқыдым кеп,
Бір ғажайып күй кешіп
Тыңдай бердім,
Қарай бердім таң қылып…
Емханаға
Емделуге келіп ем,
Ойда жоқта
Дертке қалдым шалдығып!
Ойында оның
Ештеңе жоқ,
Қалайда
Ем жасауға
Тырысады ағайға.
Талай мәрте
Оқталдым да тоқталдым,
«Өкпелетіп ала көрме,
Абайла!»
Ағасындай
Ардақтаған аруға
Аузың барып
Сөз айту да оңай ма!?
Өте берді
Күн артынан күн жылжып,
Толқимын кеп,
Кетпесем де тым жүнжіп,
Қоштасарда
Ақ бетінен бір иіскеп,
Алғыс айттым
Сәл бөгеліп, күмілжіп.
Арна бұзып,
Жарға жығар арзан сөз,
Жанға жылу
Бере алар ма жалған сөз,
Кейде жақсыау
Жауабы жоқ махаббат,
Айтылмайақ
Жүрегіңде қалған сөз!
Адамбыз ғой
Үміт күткен таңдардан,
Арғы жағын
Айтпай ұғар аңғарған…
«Қоймапсың ғой, –
Деп кемпірім күлерау, –
Ұят болар
Біліп қойса балдардан!»
Ақсақалға
Артық айтқан сөз айып,
Жылы сөзді
Жүрекке біз жазайық…
Махаббатпен
Ауырғанға не жетсін,
Махаббаттан
Айығу да ғажайып!
Баянғали Әлімжанов