Көп айтамыз өмір, уақыт озғанын,
Жанталастан жүйкенің де тозғанын,
Ал неліктен өрімталдай қызжігіт
Күңіреніп, жейді күнтүн өз жанын!
Не көрінді толмай жатып ортайып,
Жастарыңа жетпей жатып қартайып,
Мұңға батып, бүк түсердей не болды
Алшаң басып жүрер шақта шалқайып?
Тауыса бермей түңілумен төзімді,
Шыңда жігер, қайрат, намыс сезімді.
Қисық жолға кіжінумен күйзелмей
Түзетіп ал ең алдымен өзіңді.
Өзін жеңген жеңер бәрін түбінде,
Одан асқан жеңіс бар ма ілімде?
Аталарым қан майданды қақ жарып
Өсіпөнген бұдан жаман күнінде!
Баянғали Әлімжанов