Апам Сұлушаш зейнетке шыққанда
Ең бірінші ашқан білім бұлағын,
Жүрегіңе шашқан жылы шуағын,
Уақыт қуып, қай қиырда жүрсең де
Естен кетпес аяулы жан – мұғалім!
Ой көзімен үңілдіріп тереңге,
Мектеп бізді бейімдеген өнерге,
Қандай адам болар еді балалар
Мұғалімнен оқымаса егер де?!
Көкжиегін келешектің аңдатты,
Құс көңілді қияларға самғатты,
Президентті, министрді мәпелеп,
Өсірді олар генералды, солдатты.
Тентектерді түзетуден танбаған
Төзімі мен сезіміне таңғалам.
Қаршадайдан ізгілікке баулыған
Мұғалімге қарыздар ғой
Барлық адам,
Бар ғалам!
Баянғали Әлімжанов