ЖҰМБАҚҚА ТОЛЫ ДҮНИЕ

Түңіле берме өмірден,
Түңілгенде не етерсің?
Күңірене берсең күн­түні
Күпір де болып кетерсің.
Ашам деп көңіл сарайын
Көп күлгенде не етерсің?
Кеңкілдей берсең күн­түні
Кеңкелес болып кетерсің.
Иіле берме әрнеге
Иілгенде не етерсің?
Бүгіле берсең біржола
Бүкір де болып кетерсің.
Көтере берме кеудеңді
Көпіріп қайда жетерсің?
Көбіктің түбі – өтірік,
Үп етсе ұшып кетерсің.
Бойыңа сыймай қуатың
Бұзып­жарғанда не етерсің?
Қиянат, обал арқалап,
Бір күні мүрдем кетерсің.
Сұлумын деп сүйініп
Секеңдегенде не етерсің?
Сүйкене берсең әрнеге
Сүйкімсіз болып кетерсің.
Үрейге бойды алдырып
Үрпигенде не етерсің?
Үңги берсең өзіңді
Кеуек боп босқа кетерсің.
Әр нәрсе тәтті дәмімен,
Бәрін де татып өтерсің.
Жұмбаққа толы дүние­ай,
Мәніне қайтіп жетерсің!!
 
Баянғали Әлімжанов

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *