Қазақты сөзге ұйыту қиын, өйткені өзі де сөздің түбін түсіреді. Қазақты жөнге салу қиын, өйткені өр кеудесін-дегі “өзім білемі” не кері тартады, не кежір кещеленеді. Қазақ мақтағанды мақұл көреді, өйткені олар – кешегі маңғаз басып, мақпал ішік жамылған, мақал-мәтелін ау-зынан суша ағызған абыз аталардың ұрпақтары.
И. Сапарбай