Күй болып тарап кеудеден,
Жүрекке маза бермедің.
Сезіммен бойды тербеген
Махаббат деген сен бе едің?
Қайнары, көзі ырыстың
Орманың, тауың, көлдерің.
Таңдағы нұры Шығыстың
Ақ арай деген сен бе едің?
Өзгеден оқшау көретін
Ерекше қия бел ме едің?
Сан тарап ойды бөлетін
Сағыныш деген сен бе едің?
Самалдың жібек мені өпкен
Жұпарын аңсап шөлдедім.
Күлкіге шексіз кенелткен
Қуаныш деген сен бе едің?!
Ақұштап Бақтыгереева