Оралдың мен ақ иық сыраңдағы,
Сен, сәулем, қызыл түлкі қыраңдағы.
Қия тас қиынына кетсеңдағы,
Қамшылап қанатымды бұрамдағы.
Қия тас қиынына бекінсең де,
Тәуекел майданында тұрамдағы.
Асыл зат, алқызыл гүл қарындасым,
Серіуайдың саясында еремдағы.
Есілдің құба талды шынарым-ай,
Алдымнан майысып шық бұралдағы,
Көріндің хордай болып ұжмақтағы,
Өткірсің наркескендей қынаптағы.
Сөзіңді ішбір жанға ұстатпайсың
Қалбырға құйып қойған сынаптайын.
…Жігіттің хасы болған пірі едіңіз,
Аспанда ұшып жүрген сіз ақ тұйғын.
Екіден үшке жеткен түлегіңіз.
Сұқсырдай су ішінде мекен етіп,
Ілінбей қармағыма жүр едіңіз.
Көрініп қолға түспей жүрсің, қалқа,
Қай жерде мекен еткен түнегіңіз?
Түн қайтып түнегіңнен ұщқаныңша
Үзілмес сірә сізден күдеріміз.
Жұмысым көңлімдегі бітер еді,
Артылса ақ төсіңе білегіміз…
Ақан Сері