Саламат Хайдарұлына
Ойыңның оқыдым, аға, ұшқындарын,
Тағдырдың таттың талай қышқыл дәмін.
Қысастық болғанын да білді жұртың,
Жазыңды қызыл заман қыс қылғанын.
Қанықтым қасиетіңнің қормалына,
Атырау айдын салды арманыңа.
Асекең – қырғи ақын тұрды-ау сонда
Балықшы баласының жел жағына.
Жолықтың одан кейін Сәбеңменен,
Жалғастың бір ғажайып әлемменен.
Атақты Жамбыл ақын қолын ұстап,
Сиректің бірі сенсің сәлем берген.
Теңіздің тәбәрік ап самалынан,
Қанды асу кие көрдің қабағынан.
Мәйегін мақал сөздің жидың ішке,
Бал жалап даналықтың қаламынан.
Көңілдің көктем-күзі, қыс-жазысыз,
Тоқсанда тұйғын қанат ұшқаны – сіз.
Басқасы басқа болсын, бас игізер
Зейнолла Қабдоловтың ұстазысыз.
Елжіреп «Егеменге» жүрегіңіз,
Ішінде қара шаңырақ түледіңіз.
Оқытса Амандосов баршамызды,
Тауманға сабақ берген сіз едіңіз.
Өзіңді аға дейін, әке дейін,
Мейірлеп миятымдай мәпелейін.
Қариям, қадірменім, қарт қыраным,
Ардағым, ақылманым, батагөйім!
Қорғанбек Аманжолов