Алғашқы менің өлеңім
Аудандық газет бетінде
Жарқ еткен күні есімде.
Ауылдың арғы шетінде
Пошташы қарттың үйінен
Атылып шыққан бетімде
Ызғырық желдің өтінде,
Оппа бір қарда жүрелеп
Отыра қалып, бір ерек
Сезіммен сонда тербеліп,
Дауа мен дуа дем беріп,
Жырымды бастым кеудеме.
Қолымда қымбат газетті
Жұлады, шіркін, жел неге?
Ұшып бір кетпей аспанға
Омалып қалдым мен неге?
Айқайым іште тұншығып,
Көзімнің жасын бір сығып,
Шаттығым баспай аптығын
Асықтым үйге мен неге?
Таусылып дегбір, тағатым,
Бозторғай жырым қанатын
Бозала таңнан қаққандай,
Ең тәтті пейіш кәусарын
Таңдайым менің татқандай,
Ғажапты сүйіп өптім мен,
Ұшып та сонда кеттім мен!
Бәймәлім сырын көктің мен
Балқыған нұрдай сімірдім.
Заулаған жұлдыз-жүрекпен
Зеңгірге биік үңілдім.
Тұмасын танып ділімнің,
Дидарын көрдім пірімнің.
Көмекей Бұқар пырақты,
Махамбет жаққан шырақты,
Мөңкенің ұлы Мұратты,
Бабатайұлы Дулатты
Аңсарым ауып ұнатты.
Алақанымды күйдіріп,
Көзімнің жасы шын ақты.
Алапат қуат бір жасын
Жайнатып жайқын сұлбасын,
Гүрілдей жанып ішімнен ,
Қабартқан алау пішінмен
Көрдім мен заңғар Абайды,
Жырдағы жалқын арайды.
Өлеңге қонған бақ-құтты,
Ілиясты, Сұлтан-Махмұтты.
Алашым үшін зар жанды
Көрдім-ау мұңлық Мағжанды.
Падиша жыры қазақтың
Толған бір айдай көркімен,
Ақындық азар дертімен,
Қасымдай гөзал өртімен,
Мұқағали мұзарт мәртімен,
Төлеген тұнық сертімен
Жаныма менің жалғанды,
Жырымда жаһан толғанды.
Ұша да бердім, ұштым мен,
Айқара құштым әлемді.
Арсыға жолдап құс тілмен
Өлеңімдегі сәлемді.
Алғашқы сол бір өлеңнен
Өріліп шыққан өнермен,
Құс жолы қалқып төбемнен,
Қиқумен жаным жебелген,
Әлі де ұшып келем мен!.
Қорғанбек Аманжолов