Қоңынан ет кесетін жақын жанға,
Ағынан жарылатын асыл зада,
Апарған бізді бастап Байқоңырға
Қайран дос Құттаяқов Шәкизада.
Сол күні ашылып бір арман гүлі,
Қазақтың бақ жұлдызы жанған күні.
Тоқтардай арыстан ер айға атылып,
Жеті қат көкте заулап самғар күні.
Ғарышқа ұшады деп қыран құсым,
Бар қазақ тойлағандай қуанышын.
Мерейім, мақтанышым, жұбанышым –
Менің де жан-жүрегім жырлады шын.
Болмайды ұлы дуда ұсақтаған,
Қалайша сезімімді тұсап қалам.
Куә боп ғажапқа бұл
Тұрғанымда
Елбасы Нұрағамнан үш-ақ қадам!
Атылды бір-ақ сәтте кеме көкке,
Анталап қарап қалдық кереметке.
Кетердей көкке бірге көтеріліп,
Көмкеріп көңіл көктем-көбелекке.
Дүркіреп дүниемнен сел қоздаған,
Күркіреп зор үнімен жер қозғаған.
Шаншылып көкке кеме өрлегенде
Маңқиып қала берген маңғаз далам.
Бұрқ еткен от-жалыны қаулай берді,
Тік ұшқан көкке кеме заулай берді.
Арсыға амандасып қол созғандай
Көлдей нұр көкіректен саулай берді.
Қадалып қалт еткізбей жанарыммен,
Жүйткуін ғаламаттың бағамын мен.
Көрінбей көкке сіңіп кеткенінше
Әр сәтін бұл ғажаптың санадым мен.
«Он, он бір…» дегенімше сіңді көкке,
Себілді сүйіншілеп нұр жүрекке.
Ғарышқа кемені аман алып шыққан
Шаттандық алақайлап құдіретке.
Жердің де жеңгеніне тартылысын,
Көңілдер көктей бүрлеп шалқыды шын.
Кешегі Тоқтар айтқан сөзі қандай:
«Бұл ұшу қазағыма, халқым үшін!»
Мәз-мейрам, мәре-сәре сол арада,
Ұқсадық толқын өпкен шағалаға.
Бір-бірін құшаққа жұрт алып жатыр
Шарпыған шаттық күйден жаңа ғана.
Есімде шашудың да шашылғаны,
Аспаным сөгіліп бір ашылғаны.
Қасымда қызыл киген қырмызы қыз
Бас салып мойыныма асылғаны.
Алды ма шөп еткізіп сүйіп те бір,
Әйтеуір жүре берген иіп көңіл.
Қас-қағым қуаныштан алабұртып,
Асқандай ақша бұлтты биікке бір.
Ақсарбас айтарлықтай ғажап бұл іс,
Ғарышқа көтерілді қазақ тұңғыш.
Самала құйрығының құс жолымен
Соңынан ұшып кетпей аз-ақ тұрмыз.
Құс сезім құштарлығы тарқамады.
Тоқтардың қарындасы.
Қарқаралы.
Ағаға ақ жол тілеп келген екен
Арнайы ауылынан Арқадағы.
Ғажабын болған жайдың тербедім көп,
Ол қызды одан кейін көргенім жоқ.
Қалды тек қайта келмес сол бір сәттер
Өткеннің ұмытылмас өрнегі боп.
Қорғанбек Аманжолов