(әзіл)
Жүрегімді
тәтті қиял, арманмен үлпілдеген,
сағынышым, ойым мен күлкім, денем –
бәрін алып қойдың сен, енді сенсіз
жүре алатын емеспін бір күн де мен.
Тәкаппарлау жалт еткен
көзімдегі ойнақы мысқылымды,
тиген жерін өртейтін ыстығымды
жұрдай еттің. Құдай-ау, қайда кеткен
менменшілдеу бойдағы күш бұрыңғы?!
Жаным елтіп шырқайтын таңдағы әнім,
жетелейтін ой-қырға арман-ағын –
бар асылым өзіңмен бір болғасын,
есі-дертім сен болып сандаламын,
ойлашы өзің – басқа енді бар ма амалым?
Мен өзіңнің алдыңда
әлсіреймін бойымда дым күш қалмай,
ойлайсың ба – бұл ісің қылмыс қандай:
мені тонып келесің жалғыз өзің
дүниені жаулаған Шыңғыс хандай!
Қарақшыдай
ауыл сыртын жүретін торып талай,
мені еркіммен ұрладың жорықта жай.
Тілейтінім — өмірде енді маған
сенен басқа «»ұры»» адам жолықпағай!
Фариза Оңғарсынова