Сағындым туған жердің көгал белін,
желпіген беттен сүйіп самал желін.
Асқар тау, шалқар көлің болмаса да,
көрікті-ақ көрінесің маған керім.
Елестер көз алдымда құм Нарын да,
асыр сап ойнаушы едім құмдарыңда.
Тап салған жас қияқтай туды өзіңде
жұпыны менің тұңғыш жырларым да.
Жағалау бұлдырайтын сағым ойнап,
Каспийім толқын атса балық ойнап,
қармақ сап шабағыңа, ауық-ауық
суына шомылушы ем салып ойнақ.
Соңымда қалыпты ғой сол бір күнім,
алыстан сағыныштың өрдім гүлін.
Жүректе қимасымдай сақтап келем
сол шақтың пәктігі мен мөлдірлігін.
Фариза Оңғарсынова