Өзіңе өкпелегенім –
мұңданып төккен өлеңім;
соншалық ашуланғаным –
жаныммен ашынғандағы үн;
қалғандай құрғап тамағым –
тіс жарып тіл қатпағаным;
сіміріп сағыныш зарын,
өзің деп алып-ұшқаным;
шайғандай тұнық бір ағын,
өкпені ұмыттырарың –
бәрін де татып келемін.
…Осы екен бақыт дегенің!
Фариза Оңғарсынова