Өте шықтың. Таныс үн!
Тұла бойым дір етті.
Еркелеген дауысың
осып өтті жүректі.
Оған карап назданып,
сөйлеп бара жатырдың,
ұмтылуға аз қалып,
қарамды тез батырдым.
Кездескендер түріме
таңырқасып қарады.
Елең болмай бірі де,
сен биледің сананы.
Күйге түстім не түрлі —
бір суынып, бір ысып.
Айыпты адам секілді
кете бардым ығысып.
Байқамадың бірақ та,
ақыл да екен бұл ісің.
Керең болғыр құлақта
тұрып қалды күміс үн.
Фариза Оңғарсынова