Мынау қолым, басым мынау,
жүрегімде – тосын әнім;
жүзім күңгірт, шашым қырау,
неде болса, осы барым.
Көзбен көрем, үйренемін,
ол да менің бір ардағым.
Бар ма, жоқ па ми дегенің,
соны бірақ біле алмадым.
Дидарымда – кемел көрік,
табиғаттың сыйы бұл да.
Тіршіліктің келем көріп
қызығын да, қиынын да.
өмір биік, терең әрі –
тыным таппай сар желемін.
Бірақ ұқпай келем әлі –
қай жерімде жан дегенің?
Башпайда ма, білекте ме –
қайдан тапты сәтті жайды?
Алқынады жүрек неге,
тамыр неге шапқылайды?
Елтімеуші ем әрнеге онша,
жанды іздеймін, сабырлы едім.
Сүйіктім-ау, дәу болса,
сенде шығар жаным менің?!
Фариза Оңғарсынова