Жанарың нұр ұшқынын қарады іркіп,
мен содан көрген сайын қалам үркіп,
Айтпай-ақ сезіп тұрмын:
бұл күндері
жүрсің ғой басқа адамға алабұртып.
Сонда да жүрек құрғыр саған ынтық.
Жүр сені бір жас сезім еліктіріп,
тулаған ту сезімге желік кіріп.
Мен саған бұрынғыдай келе алмаймын
кірбіңсіз ақтарылып, сеніп, күліп.
Тұрмайсың бұрынғыдай ашық, күліп
(мені де мысық етті пасық күдік ) ,
құлазып отырасың мені елемей,
сыр толы жанарыңды қашық тігіп.
Басқа адам кетті-ау, сірә, ғашық қылып.
Мен үнсіз телміремін саған талмай,
кір шалған көңіліңді жаңарта алмай .
…Мен енді іштей ғана өртенемін,
жана алмай жапырылған жанартаудай.
Барады мұнан басқа амал қалмай.
Фариза Оңғарсынова