Сен кеткелі қанша күн!
Күтуменен шаршадым.
Көкірегім толған сезіммен
кұшағыңды сенің аңсадым.
Таңдайымда қалған-тәтті дәм
талықсығандай тамсадым.
Еркем, өзің кеттің де,
душар болдым дертке мен.
Сағыныш деген өртпенен
лауладым.
Мұндай сезімді
бұрын-соң бастан шекпегем.
Қаңырап қалған бөлмеде
сенделіп, уакыт өткерем.
Жынданған жандай, көз жұмсам,
бейнеңді сенің көп көрем.
Мәңгіріп қалдым жандардай
ақ арманына жетпеген.
Дүниенің барлық қызығы
үдере көшкен секілді
сен ұшқан самолетпенен.
Қасірет екен жалғыздық.
Сен барда мынау қос бөлме
ұқсайтын қазды қос көлгс,
Құлазып қалған секілді
басынан бақыт көшкендей.
Калған жандаймын елсізде,
кездеспей жалғыз дос пенде.
…Қиянаты мол жалғанның
қиындықтарын арқалап
туар деп алдан арман күн —
мен үшін жалғыз күн кешкен
анама сонда таңдандым.
Фариза Оңғарсынова