«ӨМІРГЕ САЯХАТ» КІТАБЫНАН
ТУҒАН ЖЕР
О, менің байтақ мекенім,
Жанымның қаршығасы сен.
Шырқағым келіп кетеді,
Жазбаған ән шығарсың сен.
Қызығың тербеуде мені,
Тарқамас той шығарсың сен.
Тулаған тар кеудедегі,
Тумаған ой шығарсың сен.
Ай маңдай алуан дарынның
Тері боп тамшылайсың сен.
Сан жүйрік армандарымның,
Тұлпарын қамшылайсың сен!
Бақыт па ең қонған басыма,
Қиялды ойнатасың сен.
Құмар ғып ұйықтатасың да,
Қуантып оятасың сен.
Құстарың мәңгі ән салсын деп,
Жат қолға ілгізбедім мен.
Қызарып мәңгі қалсын деп,
Қырыңнан гүл де үзбедім мен.
Далаңның тербеп өскені,
Қызғыштай шыр айналдым кеп.
Толқып бір көл де кешпедім,
Тұнығын лайлармын деп.
Аптапта аяласын деп,
Бұздым тау жалтыр мұздарын,
Мәңгілік сая қалсын деп,
Бауыңа балта ұрғызбадым.
Келемін таласа гүлдеп,
Алдыңда кіршіксіз едім.
Бір сенің болашағың деп,
Мың ойға кірпік сүземін.
Шынында мен үзбей жүрген
Көктемгі бір гүлімбісің.
Телегей теңіздей сырмен,
Тебіренген бұлбұлымбысың?
Көлбеген ақша бұлтпысың,
Көгімнің қаз әнімісің.
Бір келген пәк шабытпысың,
Бір менің базарым үшін?
Сенбісің шамшырақ толған
Ақ сәуле — жолақтармысың.
Аспанға шаншылып қалған
Ақ сүңгі заводтармысың.
Сен десе толған ағыстан
Қалайша ақтарылмайын.
Сағынып салған алыстан
Солдаттың хаттарындаймын.
Жауынды кескілермін де,
Қас етпен ешкімді ешкіммен.
Бағың боп естілермін де,
Сорың боп естілмеспін мен.