Ұнамайды уәде құрғақ маған,
Жан емеспін көрінсе жырды аттаған…
Махамбетке ұқсайды , – деуші едің ғой
«… сақалым да, … жүрісім бұлғақтаған».
Ойлаушы едім болар деп барсам тұрақ,
Жүрді бізді жырыңнан ар қамшылап.
Лебізіңнен байқадым қайсар аға,
Қалғандайсың қалжырап, шаршаңқырап.
Ағаларды алдыңда бел көресің,
Махамбетке ұқсайтын келді елесің.
Кімді аға тұтамыз сүйенетін,
Босап қалса алдағы сенген есім.
Келген шағың емес пе кемеліңе,
Жеміс берер дарақсың сен еліңе.
Асылдар тек қалмай ма асыл болып,
Сенбесімді білмеймін, сенеріме.
Бір жіп кетсе арқаудан мың жіп кетер,
Ауыр болса жүгіңді жылжып көтер.
Босама, аға, қайта сен ширыға түс,
Сен босасаң біздейлер жүнжіп кетер.
Әбдібек ӘБДІМАНАПҰЛЫ