Көргендер түгіл көрмеген,
Артады саған сенім көп.
Қу басын ойлар пендеден,
Биіктеу тұрған АДАМ деп.
Алатау, Арқа, Алтайды,
Ақиық болып айналдық.
Ұлытау тіреп арқаңды,
Бұқардай бірде ойландық.
Теңесіп төбең асқармен,
Жырменен жиі кеңестің.
Махаңның ізін басқанмен,
Махаңдай шамшыл емессің.
Қарадан шыққан Қаракөк,
Қалайша жаның жайланар.
Шаян бол, жылан, ара боп,
Шағуын қоймас майдалар.
(Ұрпақтың қамын ойлаған,
Ұлыны ұғар қайда бар?!)
Қай кезде көшіру тоқтайды,
Берілер сонда бағаң да!
Арысын қазақ жоқтайды,
Орыны ойсырағанда.
Өзіңе қарай тартамын
Тұйыққа қалсам тіреліп!
Тыңайып сосын қайтамын
Ықыласыңа сүйеніп!
Самат АСҚАР