Егін – қырман басында егіншіге диханға кездескен бөгде жан «қырман тасысын» айтады. Оған риза болған егінші шама- шарқынша дән береді. Ол бір дорба, кейде бір қап болуы мүмкін.
Көктемде жерге дән себерде «халық несібесі» деуі де содан болса керек. Кеусен беру осы күнге бау – бақша егушілер арасында да жалғасып келеді. Тума – жекжат, көршіге кейде шелектеп, кейде дорбалап мүмкіндігінше кеусен беріп жатады.
«Орамал тон болмайды, жал болады» демекші, одан ешкімнің қырманы ортайып немесе біреуі байып кетпейді, тек бұл да бір бабалардан қалған сыйластық қарым – қатынастық жол – жоралғысы болса керек.