Ата-ананың арманы
Қипақтайды қит етсе анаң, әкең:
— Қайтсем ғана осыны адам етем?
Басқалардың осындай балалары,
Тап осындай жаңғалақ, шала ма екен?
Ойын емес,оллаһи, біздікінің
Енжарлығы – елде жоқ – ала бөтен…
Туа сала тұлпардың жалын тартқан,
Қырғиларға қызығып, қарап өтем.
Жарық сыйлап маңына, жылу сыйлап,
Бұ да бір күн алаудай жанар ма екен?!
Ел қатарлы елеулі еңбек етсе-ау,
Болмаса да топ жарған дана бөтен,
Мүше тістеп, мықтылар той жасаса,
Жерге қарап, мен сорлы, қалар ма екем?..
…Үміт пенен күдіктің ортасында,
Ата-ананың жүрегі талады екен!
М. Әлімбаев