Ер Ағыбай
Ертеде болған екен ер Ағыбай,
Ол кезде ер болмапты Ағыбайдай.
Кешегі Кенесары заманында,
Ерлігін көрсетіпті елге талай.
Білмеген Ағыбайды ел болмаған
Теңеліп қарсыласар ер болмаған.
Ағыбай ешбір жанға бас ұрмаған,
Басынан дұшпан ісін асырмаған,
Батырда бес жүз кісі нөкер болған,
Соғысқа шеттерінен шебер болған.
Жүйрік ат, қыран бүркіт, алғыр тазы,
Және көп не секілді өнер болған.
Жүрмеген қару аспай жігіттері,
Шорлатқан алтын күміс белдіктері,
Садақ пен сапы қанжар, айбалта екен,
Жауына көрсететін ерліктері…
Атақты ер Ағыбай Шұбыртпалы,
Белгілі сарбаздарын шұбыртқаны.
Көргендерге көмескі боп барады,
Бұрынғы батырлардың не қылғаны.
Ағыбай, Қошқарбай мен ер Бұқарбай,
Бұларды соңына ерткен Кене ханы.
Мал үшін бұлар ерлік құрған емес,
Салғаны жанды ортаға елдің қамы,
Солардың біреуінен сөз бастайын,
Әлеумет құлақ салса бұған тағы.
Жау алмақ мирас қалған Ағыбайдан,
Таралған өзге жылға осы сайдан.
Аузыма «а» дегенде барып түскен,
Бастайын аз әңгіме Ағыбайдан.
Сұйық жал, қаншыр мойын, кұміс құйрық,
Кең танау, омыраулы тіп-тік иық.
Бір ел бар деп естіді күн шығыста,
Жылқысы аса сұлу, жөнсіз жүйрік.
Бір адам Ағыбайға мақтайды көп,
Жорғасы судай желіп шаппайды деп.
Біреу емес, мақтайды бірталай жан,
Биесі ешбір тұқыр таппайды деп.
Ағыбай ыңғайланды барайын деп,
Сол елді болса да алыс табайын деп.
Аттанып сәуірік пен байтал әкеп,
Жүйріктен өсім, тұқым алайын деп… [6, б.79-82]